روز جمعه ۱۷ شهریور (۸ سپتامبر)، درست هشت روز از اعتصاب غذای تمنا زریاب پریانی، فعال حقوق زنان افغانستان، در شهر کُلن آلمان می‌گذرد. در این مدت، او در داخل یک چادر به تحصن نشسته است و هر روز ده‌ها زن و مرد از گوشه و کنار آلمان برای حمایت از کارزار اعتراضی او به این چادر می‌آیند.
در نخستین روز اعتصاب، یلدا و بهشته، دو فعال دیگر حقوق زنان اهل افغانستان، در این کارزار در کنار تمنا ایستادند، اما در روزهای بعد، ده‌ها زن از شهرهای همجوار کُلن و حتی شهرهای دورتر برای حمایت از تمنا پریانی آمدند و دست‌کم یک روز در کنار تمنا اعتصاب غذا کردند.
تمنا پریانی روز اول سپتامبر با برپا کردن چادر تحصن در شهر کُلن، اعتصاب غذای ۱۲ روزه‌اش را آغاز کرد. خواست او در این اعتصاب به رسمیت شناخته شدن «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان زیر سلطه طالبان است. تمنا از کشورهای جهان می‌خواهد که رفتار طالبان با زنان افغانستان را آپارتاید جنسیتی بشناسند و علیه آن قاطعانه اقدام کنند.
زرمینه پریانی، خواهر تمنا پریانی که در این کارزار او را همراهی می‌کند، به ایندیپندنت فارسی گفت که در این یک هفته، تمنا پریانی فقط مایعات نوشیده است و به‌دلیل نخوردن غذا دچار ضعف جسمی است. او گفت: «ما تلاش می‌کنیم حداقل با نوشاندن مایعات به او، از خطر رفتن به شوک و افت فشار خون جلوگیری کنیم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
زرمینه گفت که در هشت روز گذشته، شمار زیادی از زنان و مردان برای حمایت از تمنا به چادر تحصن آمده‌اند و دست‌کم یک روز و حتی یک شب را در اعتصاب غذا گذرانده‌اند. او گفت که بازدیدکنندگان از این چادر، علاوه بر فعالان حقوق زنان و شهروندان افغانستان، شمار زیادی از شهروندان ایرانی و به‌ویژه زنان ایرانی بوده‌اند.
زرمینه همچنین اعلام کرد که ضیاءالدین یوسف‌زی، پدر ملاله یوسف‌زی، فعال حقوق بشر پاکستانی و برنده جایزه نوبل صلح، نیز حمایتش را از کارزار اعتراضی تمنا اعلام کرده و قرار است روز دوشنبه یازدهم سپتامبر از بریتانیا به شهر کُلن برود و در کنار تمنا و دیگر معترضان بایستد.
در همین حال، شماری از فعالان زن افغان که در دو سال گذشته، پس از بازداشت و شکنجه شدن به دست طالبان یا از ترس انتقام‌جویی‌های این گروه، به پاکستان پناه برده‌اند، از سه روز پیش در حمایت از کارزار تمنا پریانی دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این زنان در یک گردهمایی در فضای بسته اعلام کردند که قصد داشتند مجوز پلیس پاکستان را برای برپایی چادر تحصن بگیرند، اما پلیس با آنان موافقت نکرده است.
همچنین، شماری از فعالان زن افغان مقیم ایران نیز روز پنجشنبه با برگزاری یک گردهمایی در فضای بسته حمایتشان را از کارزار اعتراضی تمنا پریانی اعلام کردند.
علاوه بر این، مینه رفیق و هدا خموش، فعالان حقوق بشر اهل افغانستان، نیز از روز چهارم سپتامبر با تحصن در مقابل ساختمان پارلمان نروژ در شهر اوسلو، دست به اعتصاب غذا زدند. مینه رفیق در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی گفت که قرار است این اعتصاب را تا دوازدهم سپتامبر ادامه دهند و خواستشان به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان و محکوم کردن آن است. او گفت: «تا نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو به این کارزار ادامه می‌دهیم و می‌خواهیم که عاملان جنایت علیه زنان افغانستان به دادگاه کیفری بین‌المللی کشانده شوند.»
مبارزات زنان علیه سیاست‌های سرکوبگرانه و حذف‌گرایانه طالبان در افغانستان از دو سال پیش به شکل‌های گوناگون در درون و بیرون از کشور ادامه دارد. در این مدت، طالبان در داخل افغانستان ده‌ها زن را به جرم اعتراض علیه این گروه و شرکت در کارزارهای دادخواهی به زندان افکنده و مجازات کرده‌اند. اکنون که اعتراض‌های علنی و خیابانی زنان در داخل افغانستان سرکوب شده است، شماری از زنان در بیرون از کشور تلاش دارند تا صدای خفه‌شده این زنان را به گوش سیاستمداران جهان برسانند.
پس از آغاز اعتصاب غذای تمنا پریانی، موجی از حمایت‌ها از این کارزار و پیوستن به اعتصاب غذا در میان زنان در درون و بیرون از افغانستان شکل گرفت. تا زمان نگارش این گزارش، دست‌کم ۴۰ نفر از فعالان زن افغان مقیم افغانستان و ایران و پاکستان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. شماری دیگر نیز در شهرهای اروپایی در حال برنامه‌ریزی برای برپایی چادر تحصن و آغاز اعتصاب‌اند.
